Matlamat Pembangunan Mampan 2: Kelaparan Sifar (SDG 2) ialah matlamat kedua dalam 17 Matlamat Pembangunan Mampan yang ditubuhkan oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB) pada 2015. Keterangan rasmi ialah: "Tamatkan kelaparan, mencapai jaminan makanan dan nutrisi yang lebih baik serta menggalakkan pertanian mampan".[1][2] SDG 2 menonjolkan kesalinghubungan yang kompleks antara jaminan bekalan makanan, pemakanan, pembangunan luar bandar dan pertanian mampan.[3] Menurut PBB, terdapat kira-kira 690 juta orang yang kelaparan, yakni kira-kira 10 peratus populasi dunia.[4] Satu daripada setiap sembilan orang tidur dalam keadaan lapar setiap malam, termasuk 20 juta orang yang sedang menghadapi risiko kebuluran di Sudan Selatan, Somalia, Yaman dan Nigeria.[5]SDG 2 mempunyai lapan sasaran dan 14 penunjuk untuk mengukur kemajuan.[6] Lima "sasaran hasil" ialah: menamatkan kelaparan dan meningkatkan akses kepada makanan; menamatkan semua bentuk kekurangan zat makanan; produktiviti pertanian; sistem pengeluaran makanan yang mampan dan amalan pertanian yang berdaya tahan; dan kepelbagaian genetik benih, tumbuhan yang ditanam dan haiwan yang diternak dan dijinakkan; pelaburan, penyelidikan dan teknologi. Tiga "cara untuk mencapai" sasaran termasuk: menangani sekatan perdagangan dan gangguan dalam pasaran pertanian dunia dan pasaran komoditi makanan serta terbitannya.[6]Kekurangan zat makanan telah meningkat sejak 2015, selepas menurun selama beberapa dekad.[7] Ini sebahagian besarnya berpunca daripada pelbagai tekanan dalam sistem makanan yang termasuk; kejutan iklim, krisis belalang dan pandemik COVID-19. Ancaman tersebut secara tidak langsung mengurangkan kuasa beli dan kapasiti untuk mengeluarkan dan mengagihkan makanan, yang memberi kesan kepada populasi rentan dan seterusnya mengurangkan kebolehcapaian mereka kepada makanan.[8] Sehingga 142 juta orang pada 2020 telah mengalami kekurangan zat makanan akibat pandemik COVID-19.[9] Statistik kanak-kanak terbantut dan membazir berkemungkinan bertambah buruk dengan wabak itu.[10] Selain itu, pandemik COVID-19 "mungkin menambah antara 83 dan 132 juta orang kepada jumlah warga kekurangan zat makanan di dunia menjelang akhir tahun 2020, bergantung pada senario pertumbuhan ekonomi".[11]Dunia masih tidak berada di landasan untuk mencapai Sifar Kelaparan menjelang 2030. Tanda-tanda peningkatan kelaparan dan ketiadaan jaminan makanan adalah amaran bahawa terdapat banyak kerja yang perlu dilakukan untuk memastikan dunia "tidak meninggalkan sesiapa pun di belakang" di jalan menuju dunia yang sifar kelaparan.[12] Penamatan malnutrisi di Afrika menjelang 2030 dijangka tidak mungkin.[13][14]